In het eerste jaar van Corona is mijn oudste broer overleden. Ik was heel verdrietig en kwam in een depressie. Daardoor weet ik hoe eenzaam iemand zich kan voelen. Ik was begonnen aan een keramiek opleiding. De klei heeft mij eruit gehaald. Als ik klei in mijn handen voel word ik rustig. De stress gaat uit mijn lichaam. Het is bijna magie.
Toen heb ik gedacht: ik kan andere mensen hier ook mee helpen. Dat we samen kleien en ondertussen onze verhalen delen. Ik kom uit India. Daar hadden we een huis van klei en leem. Ieder jaar repareerden we ons huis. In India was ik slachtoffer van huiselijk geweld.
In Nederland heb ik stichting Kezban leren kennen. Zij hebben mij geleerd om te praten over moeilijke dingen. Ik ben ook dialoog leider geworden om anderen te helpen te praten. Ik combineer de klei nu met het praten over huiselijk geweld.
Een ander iets wat ik doe is koken met kinderen. Toen de kinderen op de middelbare school zaten wilde ik betaald werk. Ik heb toen een oriëntatietest gedaan. Daaruit kwam dat ik goed kon koken. Ik heb nu een eigen bedrijfje wat kookworkshops voor kinderen aanbiedt en nu ook keramiek workshops.
Comments